رابطه سبک مدیریت کلاس معلمان با انگیزش و خود پنداره ریاضی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک مدیریت کلاس معلمان با انگیزش و خودپنداره ریاضی دانش آموزان سال سوم متوسطه منطقه 5 تهران در سال تحصیلی 95-94 می باشد. روش تحقیق: توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری در پژوهش حاضر را کلیه دانش آموزان سال سوم متوسطه منطقه 5 تهران، به حجم 6953 نفر تشکیل می دادند که از این تعداد 365 نفر (186 پسر و 179 دختر) با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران و روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی (متناسب با حجم جامعه) انتخاب شدند.داده های تحقیق بوسیله سه پرسشنامه: سبک های مدیریت کلاس معلم (ولفگانگ و گلیکمن1986)، پرسشنامه خودپنداره ریاضی (ویلسون2007) و پرسشنامه انگیزش تحصیلی (عبدخدایی1387) گردآوری شده است. روایی پرسشنامه براساس اینکه استاندارد هستند تایید شده بود و پایایی ابزارها هم درپرسشنامه سبک مدیریت کلاس (68/0) در پرسشنامه خودپنداره ریاضی (85/0) و در پرسشنامه انگیزش تحصیلی (91/0) به صورت آلفای کرونباخ در پژوهش های محتلف محاسبه شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی شامل (درصد، میانگین فراوانی) نیز در سطح از آمار استنباطی از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که سبک مدیریت کلاس بر انگیزش ریاضی دانش آموزان تاثیر دارد. همچنین نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین انگیزش ریاضی و خودپنداره ریاضی رابطه معنادری وجود دارد. یافته ها همچنین حاکی از آن بود که سبک مدیریت کلاس تأثیر معناداری در انگیزش و خودپنداره ریاضی دانش آموزان دارد.